HOME

"Geef verdriet woorden. Het verdriet dat niet spreekt, fluistert in het overbelaste hart en vraagt het te breken"

Een verlies- of rouwbeleving ervaren wij  nabestaanden allemaal. En wat voor de één stapsgewijs en rustig naar een acceptatie zal leiden zal voor een ander moeizaam verlopen en daarbij het dagelijks functioneren in de weg kunnen staan.

De verwachtingen die wij van het leven hebben geven ons een zeker levensdoel. Voor ieder mens en vanuit een eigen perspectief. Dat levensdoel geeft houvast aan ons bestaan. Het geeft ons de kracht en de energie waarmee we ons leven invulling kunnen geven.

Maar wat als we ervaren dat ons levensdoel ons wordt afgenomen, of dat we het dreigen te verliezen, of een doel voor ogen hadden dat niet haalbaar blijkt te zijn?

Het verlies van een dierbare, het verlies van gezondheid of van werk of het doormaken van een echtscheiding, verandert onze levensverwachting. Het leven krijgt plots een andere richting.

Ons besef van de begrenzingen van het leven, onze kwetsbaarheid en onze sterfelijkheid doen ons zoeken naar de zin en invulling van een waardevol bestaan, in onszelf maar ook bij elkaar.

En welke waarde heeft ons bestaan als we niet voelen wat verliezen is, als we niet ervaren wat verdriet is, als de dood er niet zou zijn?